Home
|
Daar zat ik dan afgelopen maandag, eenzaam en alleen op de bank. Bij mijn Italiaanse buurman hoor ik regelmatig luid gejuich vanuit de achtertuin komen. Italië heeft net met een knallend schot van Graziano Pellè, van wie kan het ook anders, tegen de huidige titelhouder Spanje, de 2-0 gemaakt. Ook ik zag het op mijn 40 inch flatscreen gebeuren. Ik keek via het keukenraam de straat in die er stil, verlaten en kleurloos bijlag. Geen slingers met Oranjevlaggetjes van gevel tot gevel en ook geen feestelijke barbecue in de straat. Bij mijn goedlachse Duitse buurman Otto aan de overkant werd er wel een gezellige en feestelijke barbecue gehouden, zo aan het luidruchtige gekrakeel te horen. De lucht van braadworsten en speklapjes komt via het openstaande bovenraampje in de keuken de woonkamer in gedreven. Mijn Italiaanse rechter buurman Alberto had me ook nog gevraagd om de wedstrijd van Italië tegen Spanje bij hem thuis te komen kijken. Die uitnodiging heb ik ditmaal toch maar afgeslagen, ondanks al die lekkere antipasti die ik daar altijd door zijn vrouw voorgeschoteld krijg. Je denkt toch zeker niet, dat ik bij hem voetbal ga zitten kijken als ons Oranje niet eens aan dit toernooi deelneemt, terwijl er ditmaal zelfs 24 landen aan mee mogen doen. XXX |
Ik hoor vanzelf wel hun gejuich als ze gewonnen mochten hebben. Een Europees Kampioenschap voetbal zonder het Nederlands elftal is voor mij geen heugelijk sportevenement! Ik vervloek nogmaals die ‘brekebeen’ van een Arjen Robben die na 20 minuten, in die belangrijke wedstrijd tegen Turkije, al moest uitvallen. Zeker te hard het volkslied meegezongen voor de wedstrijd, als eenmalig aanvoerder van die Oranje- stumpers! Niet dat het die miljoenenverdiener van een Arjen Robben ook maar iets zou kunnen schelen. Die heeft lekker vrij deze zomer, in plaats van te voetballen op het EK 2016 in Frankrijk. Ik schenk nog maar eens een glaasje Amerikaanse whiskey in om mijn frustraties ietwat te verlichten. Terwijl ik een troostende slok van mijn whiskey neem, begint vrouwlief als vanouds tegen me aan te ‘zeuren’: “Peter, kan dat voetbal nu niet eens af? Nederland speelt toch niet en dan vind je het toch veel minder leuk. Kunnen we ook eens gezellig samen aan tafel eten, zonder dat eeuwige voetbal op die buis.” Met tegenzin zet ik de televisie uit, maar inwendig brom en grom ik. “Natuurlijk wijffie”, antwoord ik schijnheilig terug. “Wij spelen op dit toernooi toch niet mee, dus laten we vandaag eens zonder voetbal op de achtergrond gezellig samen aan tafel eten”, zeg ik met nauwelijks verhulde tegenzin.
|
Tijdens het eten kijk ik nogmaals, door het keukenraam, de stille en nog altijd verlaten niet oranje gekleurde straat in. Met weemoed denk ik terug aan het WK 2014. Het is slechts twee jaar geleden en nu is alles zó anders dan toen. Ik denk aan die geniale mafkees van een Louis van Gaal die met voornamelijk eredivisie spelers gewoon Spanje met 5-1 heeft vernederd. Ik denk aan onze Haagse Tim Krul, die gewoon beslissende penalty’s tegenhield. Ik denk aan Bert van Marwijk en zijn bijna wereldkampioenenteam van het WK 2010. Maar dat is ook alweer zes jaar geleden, toen was vrouwlief nog avontuurlijk en ging ik regelmatig van bil. Dat waren nog eens heugelijke tijden! Morgen beginnen de kwartfinales van het EK-voetbaltoernooi. De acht overgebleven landen zijn allemaal op weg naar misschien wel onvergetelijke glorie. Ik hoop dat we uitbundig kunnen genieten van de resterende wedstrijden, zodat het gemis van ons Oranje toch nog een beetje kan worden vergeten. Het weer voelde vanavond wat drukkend aan. Ik stond na het gezellig samen aan tafel eten met vrouwlief op en trok mijn shirt uit. Gehuld in mijn hempie schoot opeens de gedachte weer door mij heen dat we nog zo tegen elkaar hadden gezegd: “Laat de leeuw dit jaar niet in zijn hempie staan!” Dit is een bijdrage van: Peter Hoogstrate
|
